Απαιτούνται αναπτυξιακές πολιτικές για να μη μείνει «κενό γράμμα» η διοικητική αλλαγή
Σημαντικές αλλαγές στον διοικητικό χάρτη της χώρας, αλλά και στον εκλογικό νόμο, φέρνει το νέο προσχέδιο νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών, το οποίο έχει τεθεί σε διαβούλευση με την Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας. Ανάμεσα στις προτεινόμενες ρυθμίσεις, ξεχωρίζει η κατάργηση της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου και η δημιουργία δύο νέων διοικητικών οντοτήτων: του “Βορείου Έβρου” και του “Νοτίου Έβρου”.
Συγκεκριμένα, στο άρθρο 4 του προσχεδίου αναφέρεται πως η υφιστάμενη Περιφερειακή Ενότητα Έβρου καταργείται, και στη θέση της συγκροτούνται: η Περιφερειακή Ενότητα Νοτίου Έβρου, με τους Δήμους Αλεξανδρούπολης και Σαμοθράκης, και η Περιφερειακή Ενότητα Βορείου Έβρου, με τους Δήμους Σουφλίου, Διδυμοτείχου και Ορεστιάδας.
Η πρόταση αυτή δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία. Εδώ και χρόνια, πολίτες, τοπικοί φορείς και συλλογικότητες, όπως η «Πρωτοβουλία Διεκδίκησης Βορείου Έβρου», έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για την ερήμωση, εγκατάλειψη και υποανάπτυξη της περιοχής, αλλά και τις προτάσεις τους για την αναστροφή αυτής της πορείας, διεκδικώντας μεγαλύτερη αυτονομία. Ωστόσο, η υλοποίηση μιας τέτοιας διοικητικής αλλαγής δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση.
Ήδη έχουν αρχίσει να διατυπώνονται αντιδράσεις κι ανησυχίες από πολίτες και θεσμικούς εκπροσώπους, για την αποτελεσματικότητα αυτής της ρύθμισης. Αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον η τοποθέτηση του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, καθώς και των Δημάρχων και Βουλευτών του Έβρου.
Οι πολίτες ζητούν ξεκάθαρες και δημόσιες τοποθετήσεις, καθώς πρόκειται για μια αλλαγή που αφορά άμεσα την καθημερινότητά τους, τη διοίκηση, την αναπτυξιακή πορεία της περιοχής. Το σχέδιο βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της αρχικής διαβούλευσης. Ωστόσο, εάν προχωρήσει ως έχει, θα σηματοδοτήσει μια μεγάλη αλλαγή για τον Έβρο, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Το βέβαιο είναι πως αν το σπάσιμο του Νομού δεν συνοδευτεί από αναπτυξιακές πολιτικές, ενίσχυση του εισοδήματος, της παραγωγής, της εργασίας και βελτίωση των υποδομών, στοχευμένα χρηματοδοτικά εργαλεία, παρουσία και λειτουργία δημόσιων υπηρεσιών, πολιτικές ενίσχυσης ακριτικών περιοχών, η αλλαγή θα μείνει ένα κενό γράμμα. Αν δεν υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση, ενίσχυση των Πανεπιστημίων, κίνητρα εργασίας και ίδρυσης νέων επιχειρήσεων, ενίσχυση του τουριστικού ρεύματος, ανάδειξη του πολιτιστικού και φυσικού πλούτου και στελέχωση των δημόσιων υπηρεσιών, η ρύθμιση αυτή κινδυνεύει να είναι ένα ακόμη επικοινωνιακό πυροτέχνημα, που δεν θα συμβάλει στην ανακοπή της συνεχόμενης συρρίκνωσης κι εγκατάλειψης.
