Το ΥΠΑΑΤ επέβαλε αυστηρά προληπτικά μέτρα για την αποτροπή διασποράς της ζωονόσου
Σε αυστηρή εφαρμογή προληπτικών μέτρων για την αντιμετώπιση της ευλογιάς των αιγοπροβάτων προχώρησε το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με επίκεντρο την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη, περιοχές που είχαν πληγεί σημαντικά από τη ζωονόσο. Οι κυνηγοί, ως τακτικοί χρήστες της υπαίθρου και των δασικών εκτάσεων, κλήθηκαν να τηρήσουν μια σειρά αυστηρών κανόνων ώστε να περιοριστεί η εξάπλωση της νόσου, η οποία είχε προκαλέσει ανησυχία στους κτηνοτρόφους και τις τοπικές αρχές.
Σύμφωνα με τα έγγραφα και τις οδηγίες που εκδόθηκαν από το ΥΠΑΑΤ, οι κυνηγοί υποχρεώθηκαν να αποφεύγουν την προσέγγιση κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων, τόσο ενεργών όσο και εγκαταλελειμμένων, προκειμένου να μην αποτελέσουν φορείς μετάδοσης της νόσου. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στην απολύμανση εξοπλισμού, υποδημάτων, οχημάτων και κυνηγετικών σκύλων, ενώ οι κυνηγοί έπρεπε να φέρουν μαζί τους ειδικές συσκευές ψεκασμού με απολυμαντικό και να φορούν προστατευτικά γάντια και μάσκες κατά την παρασκευή των διαλυμάτων.
Όπως αναφέρθηκε από τις αρμόδιες αρχές, κάθε μετακίνηση σε ζώνες προστασίας ή απαγορευμένες ζώνες συνοδευόταν από καθαρισμό και απολύμανση των οχημάτων και των υποδημάτων. Σε περιοχές όπου είχαν τοποθετηθεί ειδικοί απολυμαντικοί τάφροι, οι κυνηγοί καλούνταν να τους χρησιμοποιούν υποχρεωτικά.
Οι κυνηγοί που ήταν ταυτόχρονα κτηνοτρόφοι έπρεπε να ξεχωρίζουν τον ρουχισμό και τα υποδήματά τους για την επαφή με τα ζώα τους, ενώ ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε ώστε τα κυνηγετικά σκυλιά να μην έρχονται σε επαφή με κτηνοτροφικές μονάδες. Σε περίπτωση ύποπτης έκθεσης, τα πέλματα των ζώων πλένονταν άμεσα.
Τέλος, υπήρχε σαφής οδηγία προς όλους τους κυνηγούς να ενημερώνουν τις τοπικές κτηνιατρικές υπηρεσίες για οποιοδήποτε πιθανό κρούσμα, ώστε να ενεργοποιείται άμεσα ο μηχανισμός περιορισμού της ζωονόσου.
Η εφαρμογή των μέτρων κρίθηκε απαραίτητη καθώς η νόσος είχε ήδη πλήξει δεκάδες περιοχές της Θράκης και της Θεσσαλίας, με σοβαρές οικονομικές συνέπειες για τους κτηνοτρόφους.
Οι ειδικοί τόνιζαν ότι η ευλογιά μεταδίδεται εύκολα μέσω της ανθρώπινης δραστηριότητας, και ότι οι κυνηγοί, αν δεν τηρούσαν τους κανόνες, θα μπορούσαν να γίνουν άθελά τους φορείς εξάπλωσης.
Η στρατηγική του ΥΠΑΑΤ επικεντρώθηκε στην προστασία του ζωικού κεφαλαίου αλλά και στην πρόληψη νέων εστιών μόλυνσης, προτείνοντας μια καθημερινή πρακτική καθαρισμού και απολύμανσης για κάθε έξοδο των κυνηγών.
Παράλληλα, η έγκαιρη ενημέρωση των τοπικών κτηνιατρικών υπηρεσιών θεωρήθηκε κρίσιμη για τον περιορισμό των συνεπειών σε περίπτωση νέων κρουσμάτων.
Οι κυνηγοί, αν και αντιμετώπισαν την κατάσταση ως επιπλέον βάρος στις δραστηριότητές τους, έδειξαν συνεργασία με τις αρχές και ενημέρωσαν για ύποπτες περιπτώσεις, αναγνωρίζοντας τον ρόλο τους στη διασφάλιση της δημόσιας υγείας και της οικονομικής σταθερότητας των περιοχών με κτηνοτροφική δραστηριότητα.
Παντίδου Ελένη
