Νέο ψηφιακό σύστημα διαχείρισης εν μέσω εντάσεων Δήμου και διευθυντών σχολικών μονάδων
Ένα νέο σύστημα απομακρυσμένης παρακολούθησης της στάθμης καυσίμων εγκαταστάθηκε στα σχολικά κτίρια της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου Ορεστιάδας, σε μια κίνηση που αποσκοπεί στη βελτίωση της διαχείρισης των ενεργειακών πόρων και την ενίσχυση της διαφάνειας.
Σύμφωνα με τον Δήμο, η καινοτομία αυτή αναμένεται να συμβάλει στη μείωση του λειτουργικού κόστους και στον καλύτερο προγραμματισμό των αναγκών ενόψει του χειμώνα. Ταυτόχρονα, μέσω ειδικής ψηφιακής πλατφόρμας, οι δημοτικές υπηρεσίες θα έχουν πρόσβαση σε κρίσιμα δεδομένα σχετικά με:
- Τη στάθμη πετρελαίου ανά σχολείο,
- Την ημερήσια ή περιοδική κατανάλωση,
- Τις ανάγκες ανεφοδιασμού,
- Τυχόν ύποπτες ή μη εξουσιοδοτημένες αφαιρέσεις καυσίμων.
Έλεγχος – αλλά και έμμεσες αιχμές
Η επίσημη ανακοίνωση του Δήμου επισημαίνει ότι το νέο σύστημα θα προσφέρει «πλήρη διαφάνεια στη διαχείριση» και «αποτροπή απωλειών». Όμως, οι φράσεις αυτές φαίνεται να λειτουργούν και ως έμμεση παραδοχή ότι μέχρι σήμερα υπήρχαν αστοχίες, ίσως και αδιαφάνεια, στον τρόπο που ελέγχονταν τα καύσιμα για τη θέρμανση των σχολικών μονάδων.
Το χρονικό σημείο εφαρμογής του μέτρου ενισχύει αυτές τις υποψίες. Υπενθυμίζεται ότι πριν από λίγες εβδομάδες, οι Διευθυντές όλων των Γυμνασίων και Λυκείων της περιοχής είχαν αποστείλει επιστολή προς τον Δήμο, στην οποία εξέφραζαν έντονη δυσαρέσκεια για την κατάσταση στις σχολικές μονάδες και τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων από τη δημοτική αρχή.
Παρότι δεν έχει υπάρξει επίσημη σύνδεση μεταξύ των δύο γεγονότων, η χρονική εγγύτητα δημιουργεί εύλογους συνειρμούς ότι η απώλεια εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο πλευρών ίσως αποτέλεσε έναν από τους καταλύτες για την υλοποίηση της συγκεκριμένης τεχνολογικής παρέμβασης.
Ψηφιακός μετασχηματισμός ή διαχειριστική κρίση;
Ο Δήμος Ορεστιάδας προβάλλει την πρωτοβουλία αυτή ως δείγμα ενεργειακής ευθύνης και στροφής προς τον ψηφιακό μετασχηματισμό. Δεν μπορεί, ωστόσο, να αγνοηθεί ότι τέτοιου είδους κινήσεις συχνά αποτελούν απόρροια διαχειριστικών προβλημάτων και κοινωνικής πίεσης — ειδικά όταν εμπλέκονται κρίσιμοι δημόσιοι τομείς όπως η εκπαίδευση.
Σε κάθε περίπτωση, η αξιοποίηση της τεχνολογίας για τη διαχείριση βασικών πόρων όπως το πετρέλαιο θέρμανσης αποτελεί ένα σημαντικό βήμα, υπό την προϋπόθεση ότι συνοδεύεται από διαρκή διαβούλευση με την εκπαιδευτική κοινότητα και όχι απλώς ως μηχανισμός επιτήρησης.
Το ζητούμενο πλέον είναι αν αυτό το νέο σύστημα θα καταφέρει να λειτουργήσει ως γέφυρα αποκατάστασης εμπιστοσύνης ή θα ενισχύσει περαιτέρω το χάσμα ανάμεσα στον Δήμο και τους ανθρώπους των σχολείων.
