Λειψυδρία, αδιαφάνεια και καθυστερήσεις στις αποζημιώσεις οδηγούν σε κλιμάκωση των αντιδράσεων – Στο κόκκινο η αγροτική κοινωνία του Έβρου
Η καθημερινότητα των αγροτών του Έβρου έχει μετατραπεί σε αγώνα επιβίωσης. Η δραματική μείωση της ροής των υδάτων του ποταμού Άρδα, σε συνδυασμό με την αδιαφάνεια στη διακρατική συμφωνία με τη Βουλγαρία και την πολιτική αδιαφορία της κυβέρνησης, προκαλούν δικαιολογημένη αγανάκτηση στους ανθρώπους της παραγωγής. Μετά τις πρώτες συμβολικές κινητοποιήσεις, οι φωνές απόγνωσης απειλούν πλέον να γίνουν κραυγές οργής.
Οι αγρότες του νοτίου και κεντρικού Έβρου βιώνουν τη λειψυδρία ως καταστροφή. Η στάθμη του Άρδα υποχωρεί επικίνδυνα, ενώ οι γεωτρήσεις στερεύουν και τα φράγματα παραμένουν ανύπαρκτα. Η παραγωγή απειλείται ευθέως και, όπως δηλώνουν οι ίδιοι, «αν δεν βρεθούν άμεσα λύσεις, το μέλλον της αγροτικής γης είναι προδιαγεγραμμένο».
Η αντίδραση δεν άργησε να έρθει: πάνω από 100 τρακτέρ και γεωργικά μηχανήματα απέκλεισαν συμβολικά το Τελωνείο Κήπων, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα στην Πολιτεία. Οι κινητοποιήσεις ήταν ειρηνικές, αλλά συνοδεύτηκαν από προειδοποιήσεις: αν δεν υπάρξει λύση, οι ενέργειες θα κλιμακωθούν.
Παράλληλα, η άρνηση της κυβέρνησης να δημοσιοποιήσει τους όρους της συμφωνίας με τη Βουλγαρία προκαλεί έντονες υποψίες. Οι αγρότες κάνουν λόγο για αποτυχημένη διαπραγμάτευση ή, ακόμα χειρότερα, για σκόπιμη συγκάλυψη ευθυνών. Το ερώτημα παραμένει: αν η συμφωνία είναι ισορροπημένη, γιατί δεν τη βλέπει το κοινό φως;
Στην ίδια δυσχερή θέση βρίσκονται και οι αγρότες του βορείου Έβρου, οι οποίοι ανέστειλαν προσωρινά τον αποκλεισμό του Τελωνείου Ορμενίου, κατόπιν τηλεφωνικής παρέμβασης του Υφυπουργού Εξωτερικών Χάρη Θεοχάρη. Ο υφυπουργός υποσχέθηκε την επίλυση του προβλήματος άρδευσης, αλλά το κλίμα δυσπιστίας παραμένει ισχυρό.
Αίσθηση προκαλεί και η αναφορά στις ελλείψεις αποζημιώσεων των ελαιοπαραγωγών για τις πυρκαγιές του 2023. Οι υποσχέσεις έμειναν… στα χαρτιά. Για τους αγρότες του Έβρου, αυτό αποτελεί ακόμα ένα δείγμα της συστηματικής υποβάθμισης της περιοχής.
Σε γεωπολιτικό επίπεδο, η Τουρκία αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα λειψυδρίας. Η κοινή διαπίστωση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων αγροτών είναι ότι μόνο με διασυνοριακή συνεργασία μπορεί να βρεθεί λύση για την ορθολογική διαχείριση των υδάτων.
Η κατάσταση στον Έβρο δεν είναι μόνο τοπικό πρόβλημα. Είναι εθνικό ζήτημα αξιοπιστίας, σχεδιασμού και κοινωνικής δικαιοσύνης. Οι αγρότες δεν ζητούν ελεημοσύνη. Ζητούν νερό, διαφάνεια, αποζημιώσεις και σεβασμό.
Αν η κυβέρνηση δεν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, οι δυναμικές κινητοποιήσεις δεν θα αργήσουν να επιστρέψουν – και αυτή τη φορά, ίσως με μεγαλύτερη ένταση. Γιατί όπως λένε οι ίδιοι: «Ο αγρότης χωρίς νερό, είναι πολίτης χωρίς αύριο».
Παντίδου Ελένη
