Θύμα ξυλοδαρμού έπεσε, σύμφωνα με τα όσα αρμοδίως έχουν καταγγείλει οι γονείς του, πριν από μερικές ημέρες ο 14χρονος Άγγελος, που παραθερίζει οικογενειακώς στο δημοτικό κάμπινγκ της Αλεξανδρούπολης. Η μητέρα του Άγγελου μίλησε στο «R» για το χρονικό του ξυλοδαρμού που υπέστη από έναν 17χρονο, επίσης παραθεριστή του κάμπινγκ.
O 14χρονος Άγγελος, συνοδευόμενος από έναν φίλο του κατά τι μικρότερο, “ενόχλησε” την παρέα του 17χρονου και τον ίδιο, κάνοντας πειρακτικούς ήχους, ορισμένες απρεπείς χειρονομίες και εν γένει φασαρία. Όπως αναφέρει η Π.Κ. ο Άγγελος είχε συναίσθηση ότι αυτό που έκανε μπορεί να ενοχλούσε τους αποδέκτες, πλην όμως και λόγω του αυτισμού του, αντιλήφθηκε την πράξη και τη στάση του ως μία φάρσα με σκοπό το γέλιο και όχι ως μία πράξη που θα ήταν ικανή να επισύρει ξυλοδαρμό.
Ο 17χρονος από την πλευρά του ενοχλήθηκε σφόδρα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ασκήσει βία στον 14χρονο και μάλιστα παρά το γεγονός ότι, όπως διευκρινίζει η μητέρα του, η διαταραχή του του είναι εμφανής ή έστω εύκολα αντιληπτή.
Μετά τη συμπλοκή, η οποία έλαβε χώρα το βράδι της 11ης Αυγούστου ο Άγγελος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για τις απαραίτητες εξετάσεις, ενώ οι γονείς του δηλώνουν εξαιρετικά ενοχλημένοι, αλλά κυρίως ανήσυχοι για το βίαιο περιστατικό με θύμα τον γιο τους.
Σημειώνεται ότι οι γονείς του Άγγελου έλκουν την καταγωγή τους από το Νομό Έβρου, αλλά ζουν στο εξωτερικό και για περισσότερο από δέκα χρόνια επιλέγουν το κάμπινγκ της Αλεξανδρούπολης ως τόπο καλοκαιρινών διακοπών, εκτιμώντας ότι ενδείκνυται για την ενίσχυση της κοινωνικοποίησης του γιου τους, η συμπεριφορά του οποίου αναγνωρίζουν ότι ενίοτε είναι εριστική χωρίς ωστόσο να καθίσταται επικίνδυνη προς τρίτους. Η Π.Κ. λέει στο “R” ότι το κάμπινγκ της Αλεξανδρούπολης προσφέρει την “προστατευμένη ελευθερία” που χρειάζεται ο γιος της για να αναπτύξει την κοινωνικότητά του, δεδομένου πάντα ότι ανήκει στο φάσμα του Αυτισμού και ως εκ τούτου έχει συγκεκριμένες ανάγκες.
Σε ό,τι αφορά το περιστατικό του ξυλοδαρμού καθαυτό, η μητέρα του Άγγελου θέτει συγκεκριμένα ερωτήματα εν είδει προβληματισμού, που ενδεχομένως αξίζουν θέσης στο δημόσιο διάλογο καθώς σχετίζονται με την εν γένει συμπεριφορά της κοινωνίας απέναντι στα Άτομα με Αναπηρίες ή και με διαταραχές όπως ο Αυτισμ
Πόσο έτοιμοι/ες ή ικανοί/ες είμαστε να αντιληφθούμε εγκαίρως ότι ένα άτομο πιθανόν να είναι ΑμεΑ και ως εκ τούτου να προσαρμόσουμε ανάλογα τη συμπεριφορά μας;
Κι αν δεν είμαστε, πόσο εύκολο είναι να γίνουμε και ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα;
Η περίπτωση του Άγγελου δυστυχώς δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η μοναδική. Έχει όμως και ένα χαρακτηριστικό, το οποίο δεν αποτελεί κανόνα (αν και θα έπρεπε): οι γονείς του έχουν πλήρως αποδεχτεί την κατάσταση του γιου τους και αυτό για το οποίο παλεύουν δεν είναι να τον “κρύψουν”, αλλά αντίθετα να του δώσουν την ορατότητα που δικαιούται, αλλά και να τον προετοιμάσουν όσο καλύτερα μπορούν για να ενσωματωθεί στον γενικό πληθυσμό και να ζει σε αρμονία με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας ο Άγγελος έχει τη δυνατότητα να κινείται εντός ενός «ασφαλούς» περιβάλλοντος χωρίς τη συνεχή παρουσία -συνοδεία των κηδεμόνων του. Πως όμως αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν δεν μπορούμε ή δεν προσπαθούμε να αφουγκραστούμε τις ιδιαιτερότητες, τις ανάγκες συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων. Όταν αντί να επιλέξουμε το δρόμο της αμοιβαίας υποχωρητικότητας και του διαλόγου προς επίλυση διαφορών, επιλέγουμε το νόμο της ζούγκλας, δηλαδή την επικράτηση του ισχυρότερου;
Aπό την πλευρά του 17χρονου έχουν υποβληθεί μηνύσεις τόσο εναντίον του 14χρονου Άγγελου, όσο και κατά του πατέρα του.
